شعری از: حمید ایزدپناه
آساره شمار شُوِ بی خآو و قرارم
(ستاره شمار شب بی خواب و قرارم)
پاییز گرته ی بَختِمُ و گم کرده بهارم
(پاییز گرفته بخت ام و گم کرده بهارم)
آواره صحرای خیالِ شو و روزم
(آواره صحرای خیال شب و روزم)
بیماردلِ گُم بیه دی گَرتُ و غُوارم
(بیمار دل گم شده در گرد و غبارم)
عمر چنو رت که نویم وا خور
طفل دلم رخت عزا کرد ده ور
زلف پریشون وسیل اسریاش
راز دل سوختتن ون وه در
شعر: فرامرز محمدی
سیت بیارم
سیت بیارم سیت بیارم یه دل پرده حسرت
مه غماچ وتو تفنگچی وا تفنگ پس نقرت
ریت والام کو ریت والام کو رنگ رخسارم بیین
ری گشونت من ده مشتم اجل منه ده کمین
شعر فرامرز محمدی
سفر
دلم ها که زیتری بیا بهار
سفری دارم ده پیش
سفری دیر دراز
سفری پر رمز و راز
سفری پر خاطره
سفری که دخیا لش شو وروز نارم قرار
سفری که روز گار ددس رتن چی خاوه پار یاره ویاد...
شعر فرامرز محمدی
نوای
بی
نوایی
ازگلی ای مالگه چول ونه دجونم
بیقرارم کرده وسوخته سخونم
ازگلی دتش وتژگاکه قدیمه
که چنو تاو وتشش ودل میشینه
شعر : فرامرز محمدی
چون کوزه درکوره ی زندگی تن به آتش سپردم اما افسوس به آبی نرسیدم