غوار بی سوار
دلم ها پر بزنم سی هشتاپلی چی کموتر لیز کنه گل داره بلی
کو کلا موسم بهار بووه ومالگت دشت لاله گرمسیر سی زمسون گت
سی سراو تیز خونی تاف وقلا گل کاشرف صحراگریت سراو چنارکل
ای دوسه بیا تیم بشی تاوات بنیم راز گوش کنی تعریف کنو دلم بووه واز
هان کجا اودس دسمالیاقدیم روز که زمین و اسمو ن گریتن ور توز
نال نال کمونچه واعلیدوسی هیوله سیت بیارم روزیاعروسی
پیایا سوار کژل یا مون کالی یا سراپی کار خیری یا مه مون مالی
نال نال برنویا دسینه غماج ده کارو بارروزگار منم هاج واج
تلمیتیاکه پابیی شورایه بسته کل زنو ده شوق عروس نویدن خسته
اسب وزی شنگ وقطار وا شال چوغا چی خاوه دم صویی ده وا روز نیفتا
دواریاکه هفت اسی گلنگریزکرده نه جامالگش ده منه نه مال ده مالگه
روزگار زه وقدم چی اسبی بی رت غوارش منه وجا سوارش زی رت
شعر از فرامرز محمدی
چون کوزه درکوره ی زندگی تن به آتش سپردم اما افسوس به آبی نرسیدم