واگویه

چون کوزه درکوره ی زندگی تن به آتش سپردم اما افسوس به آبی نرسیدم
تا آتش درونم را سرد کند چاره ام شکستن و دوباره خاک شدن بود
آتشی که با آب خاموش نشود چاره اش خاک است
خاک کیمیای دلهای سوخته است.